Pagina's

zondag 30 september 2012

° Terug naar huis

Gisteren 29/9 was het zover. Mijn camino is afgelopen. Om 11u30 op 29/09 heb ik de Euro-line bus genomen in Santiago. Finisterra zal voor een andere keer zijn. Het was er echt op zijn Spaans georganiseerd in die busdepot. Chaos van het begin tot het einde. Op de aankoop van de tikketten na. Dat ging vlot maar het inschepen was van een andere orde. Bus opgezocht op het perron. Voor de verwarring kon je kiezen uit perron 19 of 20. Daar stonden 2 identieke bussen. 

Dan hebben we toch op de juiste gegokt maar in het transitstation in Burgos was het een situatie waarbij een perfectionist boebelen in zijn nek zou gekregen hebben. Daar in Burgos gingen de chauffeurs uitgebreid eten. Wel een anderhalf uur. Je moest de bus verlaten en uit de toegestroomde bussen moest je naderhand er dan eentje kiezen die je je naar je bestemming zou brengen. Maar, zolang de chauffeurs aan het eten waren kon je niet aan je bagage aan. Dus al de reizigers die met hun bus daar toekwamen moesten de bus verlaten maar hun bagage bleef in de autobus zolang de chauffeurs aan het schoven waren. Na hun schof moesten dan die verschillende bagages met al de verschillende bestemmingen in de juiste bus van bestemming geladen worden. Al die bussen op nog geen meter van elkaar geparkeerd en dan die bagagewissel. Chaos alom maar de Spaanse medemens blijft ijzig kalm bij die toestanden. Ik trouwens ook.
Als je kiest voor een Low Cost formule mag je niet verwachten dat er voor jou de rode loper wordt uitgerold. Einddoel was op je bestemming geraken en dat is gelukt.

Om 16u is mijn zoon me komen oppikken aan het Central station in Antwerpen. Hij had zijn auto in een parking gestald en hij wilde kost wat kost mijn rugzak dragen tot aan de parking. Zijn auto stond op de 11de verdieping. Ocharme, hij hing scheeft tegen dat hij boven was. Toen ik hem vertelde van de O Cebreiro fronste hij zijn wenkbrauwen. Niks voor hem zulk gekkenwerk was zijn conclusie maar hij had er toch respect voor dat vaderke het tot een goed einde had gebracht. Toffe gast mijnen 2de maar zijn kwaliteiten liggen ergens anders.

Ik kan er nu een punt zetten achter deze camino. Zwoegen, zweten, lachen, bleiten, afzien, ontroering en emotie maar vooral stappen, stappen stappen. Dag na dag en meter na meter. In het naar huis rijden van de bus is me maar eerst de afstand tot me doorgedrongen die ik gelopen heb. 28 uur rijden met die lijnbus tussen Santiago en Antwerpen. Maar, ik heb het eerlijk gespeeld. Elke meter en centimeter heb ik gestapt met mijn bagage. geen taxi, autostop of wat dan ook.
In tegenstelling tot zovele anderen, de taxihoppers en stempeltjesjagers, kan ik er fier op zijn dat ik de pelgrimscode heb gerespecteerd. Degenen die het niet deden mogen er ook zijn voor mijn part. Zij zorgden ervoor dat mijn camino zoveel meer inhoud en waarde kreeg. Dankjewel foefelaars.

Bij aankomst thuis hadden mijn kinderen het huis versierd en een spandoek geplaatst. Ik wilde er een foto van onmiddelijk sms'sen naar Christian. Bij het nemen van mijn GSM zag ik 2 gemiste oproepen. Van mijne stapmaat ! Hij was al om 10 uur 's morgens aan de Mont St. Michel toegekomen en had me gebeld. Ik heb hem dan zelf opgebeld en met tranen in zijn stem vertrouwde hij me toe dat er iets gegroeid was tussen ons. Ik kon het niet ontkennen maar nogmaals, iemand die de camino niet gelopen heeft zou het niet kunnen begrijpen. Het is iets onwezenlijks die verbondenheid die er op zo een korte tijd gegroeid is. Ik kan het trouwens ook niet verwoorden.

En nu wordt het terug wennen. Annick had enkele flessen champagne koel gezet en ik heb met haar en mijn kinderen getoast op de terugkeer. Alles is goed afgelopen en het weerzien was hartelijk. Dan rest me nu nog enkel het bedanken van iedereen die me zoveel steun en sympathie heeft gegeven. Nogmaals, zonder hen, of mag ik zeggen jou ? , zou het me misschien niet gelukt zijn. Misschien is misplaatst, het zou me niet gelukt zijn. Dankjulliewel. en misschien, als het God belieft loop ik er nog een. Binnen een jaar of 5. Who knows ? Het avontuur en de verrijking was me te intens.

Ik wil afsluiten met de tekst die Annick voor me schreef op een kaartje met een song van Elvis dat ik kreeg bij mijn thuiskomst.


                                              Elvis Presley - Always on my mind


reacties (2) 
INFO VOETTOCHT 
hallo Jan, ik ben van plan om dit jaar in juni vanuit Balen naar Santiago te stappen. ik heb ondertussen mijn geloofsbrief en stempelboekje aangevraagd. ik heb echter wat vragen bij het "boeken van overnachting". is het echt noodzakelijk dat dit op voorhand gebeurt? en hoe zou ik dat dan het beste doen: telefonisch of per email? je kan mij contacteren via bovenstaand email adres. eventueel kunnen we misschien ook afspreken om nog het een en ander door te nemen? alvast bedankt en proficiat voor je prestatie! Sus 
Ingegeven op donderdag 5 februari 2015 om 12:44:55, door Sus Van Gompel 

amai chapeau voor je prestatie! 
Toen ik begon te lezen over het waarom van je tocht dacht ik meteen; da's zo gek nog niet! Het maakt een mens zelfs een beetje waterachtig om hezelfde te gaan doen! 
Ingegeven op vrijdag 30 november 2012 om 12:01:41, door Gerd

Geen opmerkingen: